این مطلب از یه نویسنده ی آلمانیه... خیلی قشنگه، حتما بخونید.
فرض کنید شما توی یه بانک یه جایزه برنده شدید. جایزه ی این بانک به این صورته که هر روز این بانک 86,400 دلار می ریزه توی حسابتون و شما می تونین از این پول تا آخر همون روز استفاده کنین. یعنی مثلا اگه توی روز از 60هزار دلارش استفاده کنین، تا روز بعد بقیه ش از حسابتون دوباره برداشته می شه و نمی تونین بقیه ش رو برای روزای بعدی ذخیره کنین. بعدش دوباره فردا از اول بانک برای شما یه 86هزار و چهارصد دلار دیگه می ریزه توی حسابتون و شما می تونین تا آخر روز از همون مقدار استفاده کنین و هر قدرش رو که توی همون روز استفاده نکردید حروم میشه و برمی گرده توی خود بانک. و یه نکته ی دیگه ای هم که وجود داره اینه که بانک هر وقت بخواد می تونه حساب شما رو ببنده. یعنی دیگه اون جایزه رو توی حساب شما نریزه. یعنی یه روز بیاید و ببینید که دیگه بانک برای شما پولی نریخته....
... دنیا هم مثل همین می مونه. خداوند متعال هر روز به ما 86 هزار و چهارصد ثانیه وقت می ده و ما می تونیم از این استفاده کنیم و هر چقدرشو که استفاده نکردیم و خوابیدیم و بازی کردیم و ازش خوب استفاده نکردیم برای فرداش ذخیره نمیشه و حروم میشه و دوباره فرداش خدا هشتاد و شیش هزار و چهارصد ثانیه ی دیگه می ده و .... و هر وقت هم که بخواد می تونه دیگه این ثانیه هارو نده و یعنی دیگه وقت ما تموم میشه و هر چی زندگی کردیم توی این دنیا همش تموم میشه. پس باید از این فرصت درست استفاده کنیم...
درسته که خیلیا این مطالب رو به ما می گن و ما هم یه خرده به خودمون میایم و می گیم که: آره... راست می گه... چقدر وقتمون رو داریم هدر می دیم....
ولی یه خرده بعدش دوباره همه چی یادمون میره...
یعنی میشه یه روزی واقعا به این نکته برسیم؟... آره... موقع مرگ!
کلیدواژه ها : زمان , قدر وقت , وقت شناسی , مرگ , فرصت , نعمت , نعمت بزرگ , جایزه , جایزه ی بزرگ ,
